Skin Matters – Huidzaken

In een artikel van Wieteke van Zeil, met als titel “schoonheid in verval”, benoemt zij de woorden verval, verdorren en verleppen, en haalt kunstenaars aan die met dat thema aan de slag zijn gegaan. Ik werd hierdoor getriggerd om stil te staan bij mijn eigen werk, waarin ik op zoek ben naar sporen in mijn “verouderde” huid en wat de invloed van tijd hierop is. Het riep bij mij vragen op, zoals: Wat heeft tijd met mij gedaan? En wat doet tijd met “levende” dingen? Hoe is het verglijden van de tijd in mijn werk terug te vinden?

In mijn onderzoek heb ik overeenkomsten en verschillen in de diverse oppervlaktestructuren en patronen geobserveerd en gefotografeerd. Gekeken naar mijn eigen huidpatronen, als ook de patronen, die ontstaan in het zand, onder invloed van getij en wind. Dit proces roept een gevoel op onderdeel te zijn van een groter geheel, het universum?

My work is made of my own skin, myself material.
Things I hate, what time does to my skin.
You see troubles, illness, happy smiles.
And above all, the passing of time.
Do I need a filter? A “Forever Young filter?”